Politiek is verplicht kwestie ´rugzakkinderen´ te onderzoeken

Terwijl in principe iedere school open moet staan voor een kind met een verstandelijke en/of fysieke handicap blijkt uit onderzoek van de federatie van ouderverenigingen dat veertig procent van de ouders met ´weigerachtige scholen´ te maken heeft. Veel ouders moeten ´shoppen´ met hun kinderen langs verschillende scholen voor ze ergens worden aangenomen. Vaak eindigt de zoektocht buiten de eigen regio of toch op een speciale school. Dat is (zie Trouw van vorige week donderdag) een teleurstellende constatering. Immers, nog maar een paar jaar geleden besliste de politiek enthousiast en eensgezind dat het beter is en ook goedkoper om kinderen met en zonder een beperking zoveel mogelijk met elkaar naar school te laten gaan. De politiek dacht daarvoor ook het ei van Columbus te hebben uitgevonden door gehandicapte kinderen een ´rugzakje´ mee te geven, subsidie waarmee de school extra zorg zou kunnen inkopen. En dan blijkt er toch binnen de scholen onvoldoende draagvlak te bestaan: zij zouden het kind niet kunnen bieden wat het nodig heeft, leraren zouden met deze kinderen niet goed overweg kunnen, dan wel de kinderen zouden onvoldoende gekwalificeerd zijn. Het valt moeilijk uit te maken wie of wat de oorzaak is van deze teleurstellende gang van zaken. Misschien is er sprake van koudwatervrees, onbekendheid en stereotypering van de handicap, zoals de Stichting Down Syndroom veronderstelt. Maar misschien ook zijn de bezwaren van de scholen terecht. Zo eenvoudig is het niet om kinderen met een handicap op te vangen op een reguliere school waaraan in de praktijk al zoveel eisen worden gesteld. Men denke slechts aan het probleem van de integratie, of de prestaties die tegenwoordig van scholen gevraagd worden. Maar wie of wat ook de oorzaak is, de politiek mag het niet bij deze constatering laten en moet de zaak grondig tegen het licht te houden. Zo is bijvoorbeeld onduidelijk op grond van welke criteria een school een kind mag weigeren of niet. Dat heeft in de praktijk tot een aantal rechtszaken geleid, die de ouders nu eens winnen en dan weer verliezen. Zo´n gang naar de rechter is noch voor de ouders noch voor de school een onverdeeld genoegen. Beter is het daarom als de politiek zich nog eens grondig over dit vraagstuk buigt. Er zijn verwachtingen gewekt, die niet zomaar afgedaan kunnen worden met een: sorry, maar wij kunnen uw kind niet aan. Bron: Trouw 19-5-2005